Tретина од граѓаните на Србија немаат намера да излезат на претседателските и на парламентарните избори на 3 април според последните анкети, кои предвидуваат победа на актуелниот претседател Александар Вучиќ во првиот круг, а за владејачката коалиција предводена од напредните (СНС) повеќе од половина во парламентот.
Анкетите спроведени на крајот на изборната кампања покажуваат дека Вучиќ, доколку излезат повеќе од половина од вкупно 6,5 милиони регистрирани гласачи, би освоил втор последователен претседателски мандат во првиот круг со околу 60 отсто од гласовите.
Пензионираниот генерал Здравко Понош, кој беше номиниран од коалицијата на партиите од десниот центар, граѓанските движења и синдикатите Обединети за победа на Србија, е најдобро пласиран на анкетите меѓу седумтемина противници на Вучиќ, па за него би гласале околу 19 отсто од избирачите, што е процент и на определените за парламентарната листа на таа водечка опозициска коалиција.
Српската напредна партија на Вучиќ и партиите што ја поддржуваат или досега биле во коалиција со неа може да сметаат на парламентарно мнозинство со нешто повеќе од 62 отсто од гласовите. Изборниот праг сигурно ќе го надминат Обединети за победа на Србија, коалицијата на партиски групи и движења на зелено-левичарската коалиција „Мораме“ и можеби уште три-четири главно десничарски политички групи.
На прагот на изборниот праг е коалицијата „Ајде луѓе“ на поранешниот српски претседател Борис Тадиќ и радикалите (СРС) на Воислав Шешељ, кои ја поддржуваат кандидатурата на Вучиќ на овие избори и се обидуваат да се вратат во парламентот.
На два дена пред почетокот на изборниот молк и владејачката и опозициската коалиција се обидуваат да ги анимираат неопределените гласачи, кои според истражувањата се движат од 30 до дури 38 отсто.
Но, изборните анкети укажуваат и на сомнежи за регуларноста на изборниот процес. Според едно истражување, речиси 42 отсто веруваат дека изборите нема да бидат фер, а повеќе од 40 отсто се убедени дека ќе бидат фер.
Во 2021 година опозицијата се обиде да ги подобри изборните услови во две насоки – преку директни преговори со владејачката партија и со посредство на претставници на Европскиот парламент.
Постигнатите компромиси само делумно ја задоволија хетерогената опозиција, која како еден од клучните проблеми го гледа влијанието на владејачката партија врз медиумите, кои доминантно му се наклонети на Вучиќ, владата и Српската напредна партија, но и влијанието на власта врз Републичката изборна комисија.